Στις 18 Μάρτη του 2006, η Αθανασία Έφυγε ξαφνικά!
Αιφνίδιος θάνατος είπαν οι γιατροί.
Ήταν μόνο 62 ετών! Και γερή!
Πριν λίγες μέρες η Αθανασία έκλεισε χρόνο και κανείς ποτέ δεν έμαθε την αιτία του θανάτου της.
Πόσο χρόνο θέλει άραγε να βγει το αποτέλεσμα μιας νεκροψίας; Και ποιος ενημερώνει το αποτέλεσμα και σε ποιον;
Εγώ είμαι ένας απλός πολίτης. Ίσως και να μη μάθω ποτέ.
Οι συγγενείς όμως;
Η Αθανασία άφησε πίσω της ένα κορίτσι με "ιδαίτερες ικανότητες". Ζει με τον πατέρα της, ηλικίας 77 ετών, που κι αυτός χρειάζεται φροντίδα.
Ποιος νοιάζεται γι' αυτό το κορίτσι; Και με ποιο τρόπο;
Η πολιτεία πολύ αργεί να δώσει λύση. Πέρασε ήδη ένας χρόνος!
Ποιος νοιάζεται;
Εγώ; Μια ξένη. Ένας απλός πολίτης.
Τι με νοιάζει; Όπως όλοι κι εγώ! Ακολουθώ το πλήθος που λέγεται: "άνθρωποι" με μικρό α.
Τα κεφαλαία μας τελείωσαν.....
Ή όχι; Κι όμως. Κάτι μ΄ενοχλεί.
Κράτησα απόκομα (εφ. ΘΕΣΣΑΛΙΑ) απ' την αναγγελία της κηδείας της Αθανασίας, αυτής της Αγγελικής μορφής και μόλις πρόσεξα ότι στην πίσω πλευρά υπάρχει ένα ποίημα του Γιώργου Σεφέρη με τίτλο "Φυγή"!
Σοκαρίστηκα! Δεν έχω τη δύναμη να το δακτυλογραφήσω. Τρέμουν τα χέρια μου.
Ίσως γιατί από σύμπτωση(;) αυτά τα λόγια μου λένε κάτι παραπάνω...
ΑΘΑΝΑΤΗ θα μείνεις ΑΘΑΝΑΣΙΑ κι ας Έφυγες έτσι βιαστικά και τόσο πρόωρα!
Είχες ένα κορίτσι να φροντίσεις......
Ξέρω ότι η ψυχή σου έχει μείνει εδώ!
Κι αν κλείσαμε τα μάτια μας.....
κι αν το χαμόγελό σου, τότε, ήταν μαρμαρωμένο....
Κι αν εγώ μιλάω για σένα....
Συμπλήρωμα ξημερώματα Παρασκευής
..... είναι που
"δεν φοβάμαι την οργή των νεκρών"!
Εκείνοι "βλέπουν" καλύτερα και ξέρουν τις αλήθειες στη γη. Έχω μάθει να συζητάω μαζί τους προ πολλού και συννενοούμαι καλύτερα μ' αυτούς, παρά με τους ζωντανούς ανθρώπους.
Απ΄τους "ζωντανούς" λίγοι καταλαβαίνουν.
Σημείωση 27/3/2007
Δεν ήθελα να ανοίξω εδώ τα σχόλια. Το κάνω όμως μόνο γι' αυτό το θέμα. Σας ενημερώνω για να το ξέρετε όσοι γράψετε.
Σημείωση 30/3/2007
Ευχαριστώ όσους έγραψαν, ενώ ήξεραν πως θα κλείσουν τα σχόλια.
Είδα πως δεν μπορώ να απαντήσω ξεκάθαρα.... οπότε, ήταν περριτό να είναι ανοιχτά τα σχόλια.
10 σχόλια:
Καλορίζικη η εφημερίδα, Κατερίνα. Και πολύ πικρό, πολύ σημαντικό το θέμα αυτό. Να είσαι καλά.
Αχ Ελπιδοκατερινούλα....η φυγή...κι η ανάγκη μας να την αποφύγουμε, να μην την αγγίξουμε , η ανάγκη μας για ζωή και αγάπη! Μεγάλο θέμα έθιξες...
Κι από την άλλη, η ανάγκη μας να βεβαιωθούμε πως εκεί, στην απέναντι όχθη, δεν υπάρχει τίποτα που να φοβίζει...
Και ξέρεις κάτι; Το μεγάλυτερο θέμα που έθιξες δεν είναι αυτό. Είναι η έννοια σου! Η σκέψη σου που βρίσκεται κοντά σε κείνο το κορίτσι.
Κάποτε διάβασα, πως κάθε άνθρωπος περνά πολλές δυσκολίες στη ζωή του , μα κάθεμιά από αυτές τον βοηθά να ζήσει και να καταλάβει τι σημαίνει ζωή, προτού γυρίσει "εκεί" που ανήκει...Καθεμιά δυσκολία, κάθε βάσανο, αποτελεί βήμα πνευματικής ανύψωσης ....Τώρα τι να πω; Ηχούν κάπως αυτά τα λόγια όταν ξέρεις ότι ένα παιδί έμεινε χωρίς μάνα. Μα κι αν είναι αλήθεια;
Γεια σου γλυκιά μου εαρινή συμφωνία. Το ζόρι βγάζει ζόρι... κι εγώ κατέφυγα εδώ για κάποιους λόγους. Θα τους μάθεις αργότερα, όταν καταφέρω κάτι. Γι' αυτό γκρίνιαξα, γιατί το θέμα είναι σοβαρό και δεν πρέπει να παραμείνει άλλο στα "ψιλά" γράμματα.
Κι εσύ να είσαι γερή κορίτσι μου!
Νέλλυ μου γλυκιά, κι εσύ, το ότι ένα κορίτσι με ειδικές ανάγκες έμεινε χωρίς μάνα, είναι το λιγότερο.Άλλα είναι τα σοβαρότερα και περιμένω κάποιοι να τα δουν...
Το πιστεύω αυτό που λες, ότι είναι βήμα πνευματικής ανύψωσης, στα άτομα που δεν σηκώνει βελτίωση το πρόβλημά τους. Αυτή η περίπτωση όμως αφορά το περιβάλλον που ζει ένα κορίτσι και η πολιτεία αδρανεί.
Το κακό είναι ότι εδώ δεν μπορώ να γράψω πολλά.
Ελπίζω ότι θα ενδιαφερθούν εκείνοι που πρέπει...
Φιλιά πολλά, Νέλλυ μου!
Και η Φυγή εδώ ήταν αλλιώτικη...
Δεν τ αγνοήσαμε το κειμενο σου Ελπίδα μου!
Εγω τουλάχιστον το διάβασα και δέθηκε ενας κόμπος στο λαιμό μου.
Ειναι που δεν μπορεί κανείς εύκολα να κάνει κάτι γι αυτό.
Σκέφτομαι την κόρη και τον πατέρα.
Σκέφτομαι ότι ακόμα και αν η Πολιτεία εκανε τα πάντα γι αυτούς το κενό της Αθανασίας δεν θα γέμιζε ποτε!
ραλού μου, έχε χάρη που δεν μπορώ να πω πολλά. Να εξηγήσω...
Εγώ να δεις τι κόμπους έχω εδώ!
Φιλάκια κορίτσι μου!
Όταν δοθούν λύσεις, που εύχομαι σύντομα, θα μάθεις.
Καλό σου βράδυ και γράφοντας ότι δεν ευαισθητοποιήθηκαν κάποιοι, δεν εννοώ όσους μου γράφουν στο μπλογκ, αλλά κάποιους άλλους.
Η συμμετοχή των μπλογγερς ίσως βοηθήσει, μα δεν θα λύσει...
Κόμπος!
ελπίδα, αγριολούλουδο, Κατερίνα, διάλεξε ότι θέλεις.
Θα δοθούν και οι λύσεις. ΜΗ βιάζεσαι.
σοβαρό το θέμα σου και μακάρι να υπάρχει κάποια λύση στο πρόβλημα
ξέρεις ότι το κράτος μας πάσχει σε τέτοιες περιπτώσεις!
σε είχα διαβάσει αλλά δεν μπορούσα να αφήσω μήνυμα, καλορίζικη η εφημερίδα σου
καλημέρα σου
οκτωβρία, δεν είναι θέμα δικής μου βιασύνης....
Φοβάμαι μόνο να μην είναι αργά...
Άστο!
Μάλλον δεν πρέπει να μιλάω άλλο εγώ.
Γεια σου μελομένε μου!Δεν αμφέβαλλα ότι σ΄άγγιξε.
Ευχαριστώ αν και δεν θα είναι πολυσέλιδη...
Θα πω αυτά που θέλω να πω, θα βεβαιωθώ ότι τα διάβασαν κάποιοι που πρέπει.... και βλέπουμε.
Κι ύστερα το κράτος λέει, ότι "αδιαφορεί ο πολίτης". Μετά συζητάνε τα δράματα στην τηλεόραση...
Θα δούμε μελομένε μου!
Μόλις ήρθα από Ζαγορά και σου φέρνω χαιρετίσματα και φωτογραφίες με χιόνι στα δέντρα! Ακόμα δεν τις είδα, μα το μάτι μου πολύ της ευχαριστήθηκε! Ελπίζω να είναι καλές, να τις φχαριστηθείτε κι εσείς!
Καλό βράδυ σου!
Δημοσίευση σχολίου