Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας, λες και τ' άδικο το ζούμε, μέσα από την κούνια μας...

Πέμπτη 31 Μαΐου 2007

Συντονισμός για την ημέρα της Αμαλίας


Εδώ ο συντονισμός:
και στης Αμαλίας:
Εγώ μη μπορώντας να βοηθήσω διαφορετικά:
ελεύθερα πουλιά: http://lefterapoulia.blogspot.com/
περιστέρια: http://peristeria-deka.blogspot.com/
κοράκι-α: http://koraki-a.blogspot.com/

Μασίφ κουβέντες του πατέρα της Αμαλίας

(Πάλι μεταφορά απ' το μπλογκ της Αμαλίας)

http://fakellaki.blogspot.com/

Anonymous said...
Καλυβίνος Δημήτρης[Πατέρας Αμαλίας]

΄΄Φιλαράκια’’ της Αμαλίας,Ώρες τώρα ψάχνω να βρώ τις αληθινές λέξεις που σας πρέπουν και σας αξίζουν.Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ μου σε σας μικρή σχέση έχει με τα πραγματικά μου αισθήματα.Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σας λέω είναι αληθινό και μασίφ.Επειδή ο κακός μου ο καιρός είναι άγριος θα πω λίγα λόγια ακόμη.Σας εξορκίζω κρατήστε αναμένη τη φλόγα που άναψε η Αμαλία και μεγαλώστε τη. Θα πιάσει τόπο.Επίσης θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω τους δημοσιογράφους που παρουσίασαν την περίπτωση της Αμαλίας. Όσους άκουσα και είδα και διάβασα φαινόταν ότι μίλαγε και η ψυχή τους. Με συγκίνησαν.

Ακόμα θέλω να πω ότι η απόφαση της Αμαλίας να μη δεχτεί συνέχεια στην τηλεόραση ήταν σοφή. Τι εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις σε ’’γκλίτσες και γλίτσες’’,σε χοντρούς και ’’Αλλους΄΄.Ο Κουίκ είπε ’’ντροπή΄΄. Εγώ λέω ΄΄Αίσχος΄΄.

Και τέλος μην ξεχνάμε τη μικρή αδερφή της Αμαλίας τη Γιωργία ―το Γιωργί μου―.
Είναι ΑΞΙΑ θαυμασμού με πολλά θαυμαστικά.
Σας ευχαριστώ και ευγνωμονώ
Δημήτρης Καλυβίνος.4:30 AM

Επιθυμία της!

Το μετέφερα απ' το μπλογκ της Αμαλίας:

http://fakellaki.blogspot.com/

Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου said...

ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Για τη συμπαράστασή σας, τα θερμά σας λόγια, τη στήριξη και την αγάπη που εισπράξαμε με τα μηνύματά σας, σας ευχαριστούμε ολόψυχα. Θα θέλαμε αν μπορούσαμε να σας αγκαλιάσουμε όλους για το ειλικρινές ενδιαφέρον και την αγάπη σας. Το ίδιο ήθελε και η Αμαλία, που είχε πάρει ζωή μ' όλο αυτό που γίνεται το τελευταίο διάστημα στο blog της.Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.Η Αμαλία, πιστεύουμε, ότι δεν θα ήθελε σήμερα να εμπλακεί σε νέες συζητήσεις για το ποιοί είναι οι καλοί και ποιοί οι κακοί γιατροί και κυρίως για το ποιοί υπερτερούν. Δυστύχησε να γνωρίσει πολλούς ανάλγητους και ανεύθυνους γιατρούς και ευτύχησε να γνωρίσει, επίσης πολλούς, ευσυνείδητους, υπεύθυνους και γεμάτους ενδιαφέρον για τον ασθενή τους γιατρούς, γιατρούς που τιμούν το επάγγελμά τους. Τους αναφέρει όλους στα κείμενά της που είναι αναρτημένα εδώ.

Όλους αυτούς λοιπόν που τη στήριξαν, τη φρόντισαν, την παρηγόρησαν, προσπάθησαν να απαλύνουν τον πόνο της, σωματικό και ψυχικό, τους ευχαριστούμε θερμά και τους ευγνωμονούμε. Αλλά και τους δημοσιογράφους που έκαναν θέμα την περίπτωση της κόρης και αδελφής μας, της Αμαλίας μας, τους ευχαριστούμε θερμά, αφού και αυτοί συνετέλεσαν με τον τρόπο τους στην προβολή και τη δημοσιότητα της ιστορίας της. Τους παρακαλούμε συγχρόνως, με την ευκαιρία, επειδή πολλοί θέλουν να κάνουν αφιερώματα στην Αμαλία, να διαβάσουν προσεκτικά τα κείμενά της και θα βρουν εκεί όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτουν. Η Αμαλία τα έχει πει όλα και μεις, η μητέρα της και η αδελφή της, δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα παραπάνω. Ούτε και η ίδια άλλωστε θα το ήθελε.Τέλος, επειδή πολλοί από σας γράφετε στα μηνύματά σας ότι θα θέλατε να κάνετε κάτι παραπάνω απ' αυτό που ήδη κάνατε - και που ήταν να κάνετε ευτυχισμένη την Αμαλία μας στο τέλος της- γνωρίζουμε ότι η Αμαλία θα ήθελε να μπορούσε να συνεισφέρει στην προσπάθεια που γίνεται για την ίδρυση του Παιδιατρικού-Ογκολογικού Νοσοκομείου, προσπάθεια που την είχε συγκινήσει και συνεπάρει, γιατί ήταν και η ίδια παιδάκι όταν ξεκίνησε η περιπέτειά της.

Όσοι θέλετε λοιπόν μπορείτε, στη μνήμη της Αμαλίας, να στείλετε την οποιαδήποτε, μικρή ή μεγάλη, προσφορά σας στο σύλλογο Ελπίδα ή σε όποια άλλη παρόμοια προσπάθεια γίνεται και γνωρίζετε.

Σας ευχαριστούμε και πάλι όλους σας ολόψυχα,
Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου9:34 AM

Η Αμαλία ΕΦΥΓΕ!

Φρόσω Χατζάκη said...

Η Αμαλία έφυγε από κοντά μας σήμερα τα ξημερώματα. Έφυγε ήρεμα, με μια πνοή. Οι γιατροί της και οι δικοί της άνθρωποι που ήταν συνεχώς δίπλα της φρόντισαν να μην υποφέρει καθόλου. Γνωρίζουμε καλά πόσο το ενδιαφέρον και η αγάπη που της δείξατε το τελευταίο διάστημα μέσα από τα μηνύματά σας, της δίνανε απέραντη χαρά και δύναμη για να αντέξει τις δύσκολες τελευταίες μέρες της. Η κηδεία της θα γίνει αύριο και με νέο μήνυμα αργότερα θα σας ανακοινώσουμε λεπτομέρειες για τον τόπο και το χρόνο.
Φρόσω Χατζάκη12:21 AM

Φρόσω Χατζάκη said...
Η κηδεία της Αμαλίας θα γίνει αύριο στις 12.30 μ.μ. στο Νεκροταφείο της Αναστάσεως στον Πειραιά, περιοχή Χαραυγή.
Φρόσω Χατζάκη5:20 AM

ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ



Το μπλογκ της ΑΜΑΛΙΑΣ:http://fakellaki.blogspot.com/


Saturday, April 07, 2007

ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ".....
Έχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν'αυτοκτονήσω λόγω του πόνου, έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεββάτι ουρλιάζοντας απ'τον πόνο, έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων, έχω καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογενειά μου, έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου, έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων, έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω στερηθεί διασκεδάσεις, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθει ταξίδια, έχω στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του πόνου, δεν έπαιξα επαγγελματικά βόλλευ, δε φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας-λόγω του πόνου,
αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γιατρούς,
αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γονείς μου ήδη πριν από την εφηβεία μου μεχρι τα 25 μου, το παιδικό μου παιχνίδι έχει διακοπει έξι φορές από άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο με μεταφορά από ασθενοφόρο, έχω νιώσει ντροπή για την εικόνα του σώματός μου, έχω αντιμετωπίσει παραλογη γραφειοκρατεία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία οπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε, έχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους "επιστήμονες", έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα, έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου, τις ώρες του πόνου έχω νιώσει τους γιατρούς όχι δίπλα μου αλλά απέναντί μου, έχω καλλιεργήσει ήδη από την παιδική μου ηλικία κυνισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και τον κάθε "αρμόδιο", έχω ζητήσει βοήθεια από ανθρώπους που ούτε θα καταδεχόμουν να κοιτάξω επειδή με λύγισε ο πόνος, δε μπόρεσα ποτέ να θέσω την εργασία μου σε μακροπρόθεσμες βάσεις λόγω της ασταθούς υγείας μου, συχνά οι σεξουαλικές μου επαφές υπήρξαν επώδυνες, έχω κάνει άπειρα ξενύχτια λόγω του πόνου, υπήρξα θύμα κατηγοριών από την οικογένειά μου επειδή δεν ακολουθούσα τις (άσχετες) οδηγίες των γιατρών, έχω αντιμετωπίσει σηψαιμία, έχω "δει" και άλλες φορές το θάνατο δίπλα μου, έχω δει τον πόνο των αγαπημένων μου όταν με βλέπουν να λιώνω,
έχω δει το πρόβλημά μου να γίνεται πηγή ευτυχίας για άλλους (γιατρούς, ιδιοκτήτες κλινικών,φυσιοθεραπευτές, ορθοπεδοτεχνικούς που μού έφτιαξαν το τεχνητό μέλος,κλπ) , έχω χάσει την πλήρη αυτονομία μου, δεν εργάζομαι κανονικά εδώ και τρία χρόνια, έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά για να δεχτώ τη νέα εικόνα του σώματός μου, έχω αναγκαστεί να μάθω τουλάχιστον τα στοιχειώδη ιατρικά ζητήματα για να αναπληρώσω την άγνοια των γιατρών και ιδίως των ανεπιβλεπτων ειδικευομένων, έχω χάσει αρκετές φορές τα μαλλιά μου αναγκαζομενη έτσι να ανέχομαι τα ηλίθια βλέμματα πολλών περαστικών (επειδή αποφάσισα να μη χαροποιήσω με τον καρκίνο μου ΚΑΙ αυτούς που πουλούν περρούκες), και η πιο απλή μου κίνηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, ενίοτε και ανοχή πόνου, έχω περάσει εφιαλτικές ώρες ως δέσμιο κομμάτι κρέας χωρίς καν φωνή σε εντατικές, συχνά θέλω συνοδό ακόμη και για να κατεβω τις σκάλες του σποτιού μου, κάποιες φορές έχω παραλύσει πλήρως λόγω του πόνου, κάποιες άλλες φορές έχω χάσει εντελώς τη φωνή μου λόγω των κοντινών όγκων και νιώθω και το βάσανο της στέρησης της επικοινωνίας είμαι αναγκασμένη να φροντίζω και για την ψυχολογία των γύρω μου ώστε να μπορέσουν να χειριστούν την παρούσα κατάστασή μου ή και τον επικείμενο θάνατό μου, τις περισσότερες φορές δε μπορώ να γελάσω γιατι με πιάνει ελεεινός βήχας που εξελίσσεται σε εμέτους, δε μπορώ να θυμώσω πολύ γιατί έτσι κλείνει η φωνή μου για τουλάχιστον μια ημέρα, έχουν κορεστεί οι αισθήσεις μου όλες από τις συνεχεις επισκέψεις σε νοσοκομεία,από τις ατέλειωτες εξετάσεις, από τα αμέτρητα φάρμακα κι έχω αρχίσει να έχω πλέον ψυχοσωματικά συμπτώματα, αποφεύγω τη συναναστροφή με παιδιά όπως πχ τα λατρεμένα μου ανήψια ώστε να μη τους λείψω πολύ αν πεθάνω σύντομα,
αδιαφορώ για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες των άλλων επειδή έχω κουραστεί τόσο που μόλις και μετά βίας αντέχω τις δικές μου, πρέπει να συναναστρέφομαι μόνο τους μη έχοντες μεταδοτικά νοσήματα λόγω του αδύναμου πλέον ανοσοποιητικού μου, η μόνη προγραμματισμένη εξέλιξη στη ζωή μου είναι η ανά 21 ημέρες ταλαιπωρία της χημειοθεραπείας, ακόμη κι όταν η φυσική μου κατάσταση είναι σχετικά καλή το να βγω κάποια βόλτα είναι ρίσκο λόγω του φόβου των εμέτων και τον αιμοπτύσεων, έχω νιώσει το "μαρτύριο" του να είμαι πλέον συνοδηγός στο δικό μου αυτοκίνητο, παρατάω τα φλερτ μου "στη μέση" επειδή δε μπορώ να υποσχεθώ τίποτα, δε μπορώ να πάρω αγκαλιά ένα μωρό, έχω στερηθει για μεγάλα χρονικά διαστήματα και πλέον δια παντός τη μεγάλη μου αγάπη,το χορό , έχω ακούσει τρεις φορές (λόγω ακτινοβολιών) το εφιαλτικό "κρακ" που κάνει ένα οστό όταν σπάζει, αναγκάζομαι συχνά να παρηγορώ τους γύρω μου κάθε που παίρνω στα χέρια μου μια βιοψία ή κακά αποτελέσματα άλλων εξετάσεων πράγμα που έχω βαρεθει, έχω δει αμέτρητες απλές απολαύσεις να με προσπερνούν,

δε μπορώ να ουρλιάξω.......
ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"

Νοσοκομείο Βόλου