Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας, λες και τ' άδικο το ζούμε, μέσα από την κούνια μας...

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007

ΕΛΕΥΘΕΡΗ η μάννα από χθες!



Από χθες τ’ απόγευμα Τετάρτη 14 Νοέμβρη 2007 και ώρα 6μ.μ. το βιβλίο «Γράμμα στη μάννα… με δύο ν» καθώς και τα πνευματικά δικαιώματά του, είναι «ΕΛΕΥΘΕΡΑ»!

Μαζί τους κι εγώ!

Κάποια προβλήματα προκύπτουν σ’ αυτή τη ζωή -μάλλον- γιατί πρέπει, γι’ αυτό και λύνονται μόνα τους, εκεί που εσύ βλέπεις αδιέξοδο…

Μάιο του 2006 βγήκε η τρίτη έκδοση αυτού του βιβλίου(τις προηγούμενες δύο τις έβγαλα μόνη μου) απ’ τις εκδόσεις ΚΑΛΥΔΩΝ, του κ. Λευτέρη Καπώνη, απ’ την Αθήνα και η συγκίνηση και η χαρά μου, τότε, ήταν μεγάλη. Την μάννα θα την μάθαιναν και πέρα απ’ τα δικά μου «χωρικά ύδατα» και την ευκαιρία της ζωής μου, μου την έδινε

αυτός ο άνθρωπος, Αυτός:

Συγγραφέας:

http://www.livanis.gr/ViewAuthors.aspx?ValueId=29704

Σεναριογράφος: http://www.senariografoi.gr/script.php?l=gr&p=membersDetails&member=27

Ήταν μεγάλη τύχη…

Αυτή η τύχη όμως, κράτησε πολύ λίγο, γιατί δεν είχα υπολογίσει ότι τα άλλα ταλέντα του κυρίου Λευτέρη (και είναι και πολλά!) θα του έκλεβαν χρόνο και τα βιβλία μου (όχι μόνο τα δικά μου, αλλά και άλλων νέων συγγραφέων) θα έμεναν στην αποθήκη…

Δεκαοχτώ ολόκληρους μήνες έκανε υπομονή η Μάννα, για να πάρει τα δώρα της (δωρεές στη μνήμη της, μέσω των βιβλίων - οι παλιότεροι ξέρουν), άλλο τόσους μήνες υπομονή έκανα κι εγώ.

Πονούσε πολύ…

Μέχρι χθες. Συναντηθήκαμε και μ’ ένα «χαρτί», χαμόγελα και ευχές, μας ελευθέρωσε!Ένας άνθρωπος της τέχνης, όπως είναι ο κύριος Λευτέρης, κλείνει τον εκδοτικό του οίκο και δε θα μπορούσε με τίποτα να πολτοποιήσει τα όνειρα, τις σκέψεις και τις ζωές τόσων ανθρώπων!

Ευχαριστώ από καρδιάς, κύριε Λευτέρη!Εύχομαι κάθε ευτυχία και επιτυχία στη ζωή σας και στην καριέρα σας!Κι αν με τις εκδόσεις δεν τα καταφέρατε όσο θα θέλατε, δεν πειράζει!«Πολλά καρπούζια σε μια μασχάλη… δε χωράνε!» Έτσι δεν λένε; Άλλωστε, εκδότες υπάρχουν τόσοι πολλοί! Από καλούς συγγραφείς και σεναριογράφους πάσχουμε.

Σύντομα τα υπόλοιπα βιβλία θα είναι στα χέρια μου. Έτσι το ‘θελε απ’ την αρχή η μάννα. Τα βιβλία της μόνο να χαρίζονται!Γιατί η μάννα με δύο ν, δεν υπήρξε, ούτε για να πουληθεί, ούτε για να αγοραστεί, αλλά για έναν άλλο ιερό σκοπό κι όπως φαίνεται, θα τον πετύχει φέτος!

Η περιπέτεια αυτού του βιβλίου είναι μεγάλη κι αν είμαι καλά, κάποτε θα την γράψω.
Ναι, εκείνο το βιβλίο, όπως και οποιοδήποτε άλλο καινούργιο.... θα «πουλιέται» και θα το βρίσκετε εύκολα.

Πλησιάζουν τα «δώρα» της και είμαι συγκινημένη με τις εξελίξεις.

Μερικές φορές η ζωή γράφει τα καλύτερα σενάρια!

Μπορεί τα υπόλοιπα προβλήματα με τις κορύνες κ.λ.π να συνεχίζονται, μα κέρδισα μια «μάχη» και πήρα δυνάμεις για τον «πόλεμο», αυτόν που λέγεται ζωή και επιβίωση.

http://katerinastamatioupap.blogspot.com/

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

ΑΠΕΡΓΙΑ



Ενώ τα κυκλάμινα στο Πήλιο είναι στο φόρτε τους, το κυκλάμινο Κατερίνα αποφάσισε να σωπάσει και να απεργήσει, ως βουβή διαμαρτυρία για το έγκλημα που γίνεται τον τελευταίο καιρό στο Βόλο με τις κορύνες.

Κάποιοι αποφάσισαν, χωρίς να ενημερώσουν και χωρίς να δώσουν χρόνο στους καταστηματάρχες να ρυθμίσουν τη ζωή τους.

Δεν τους ρώτησε κανείς πως θα ζήσουν.
Δεν τους ρώτησε κανείς αν έχουν παιδιά που σπουδάζουν.
Δεν τους ρώτησε κανείς αν έχουν δάνεια.
Δεν τους ρώτησε κανείς αν ακόμα και πριν τις κορύνες τα έβγαζαν πέρα οικονομικά.

Έτσι απλά, μια ωραία πρωία, λες και είχαν να κάνουν με πρόβατα, έβαλαν φράχτες που μας λένε:
«Απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση!»

Κλαίνε οι καταστηματάρχες που ήδη τους «έφραξαν» τον δρόμο της επιβίωσης. Τρέμουμε οι υπόλοιποι για την μέρα που ξημερώνει, περιμένοντας και ελπίζοντας να μη δούμε μπροστά μας τις κορύνες και τους πελάτες να μας χαιρετάνε βιαστικοί…

Δεν αντέχω άλλο το «ΘΑΝΑΤΟΣ» που αποφάσισαν μια ομάδα εκλεγμένων ανθρώπων. Δέχομαι τους λοιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς. Εκεί έχω να κάνω μ’ ένα Θεό, την επανάσταση της φύσης και την μοίρα μου. Δε μπορώ να κάνω κι αλλιώς. Το «αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν» όμως από ανθρώπους, σε μια χώρα δημοκρατική, δε μπορώ να το δεχτώ.

Σιγά τη μεγάλη πόλη και το κυκλοφοριακό της! Λες και ζυγίζεται το να φτάσει κάποιος ένα δεκάλεπτο νωρίτερα σπίτι του, με το να καταστραφούν οικονομικά δεκάδες οικογένειες!
Ήδη κάποιοι κλαίνε. Σύντομα θα είμαστε πιο πολλοί.
Έτσι είναι οι λύσεις προβλημάτων;
Νοιάστηκε κανείς πως θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι; Βρήκαν άλλες λύσεις ώστε να μη βρεθούν τόσες οικογένειες στο δρόμο;

Προτείνω να ξηλωθούν όλες οι κορύνες και να βρεθούν άλλες λύσεις για το κυκλοφοριακό του Βόλου.
Ως τότε, μαράθηκα… και σιωπώ.
Δεν αντέχω αυτή την ανασφάλεια που προέκυψε στη ζωή μου, έτσι, ξαφνικά, γιατί κάποιοι έτσι εύκολα αποφάσισαν.